ayaklarımdan tutup yere çarptılar

   Fotoğrafın alındığı profil

Ne anlamamız lazım,
Ne yaşamamız lazım

Ne görmemiz,

Ne hissetmemiz gerekiyor?

Kimdir, bize bunu yapanlar,
Kimdir, bize bizi hasım edenler
Kim, kimdedir söyleyecek var mı?

Baktığımız yer gaflet,
Yaklaştığımız yer tarumar,
Sarıldığımız yer parçalanmış
Oturduğumuz yer tuzak 

Bir sabah uyandım ve günü selamladım
Sonra uğultular yükseldi ve bir canın sesini duydum
Dönüp bakamadım,
Koşup yardıma gidemedim
Bir ağırlık oturdu üzerime
Yer yarıldı içine düştüm
Gözlerime kızgın mil çekildi

Söz edemedim,

Kelimeler lal oldu
Düşlerim siste kaldı
Vicdanım, kötülüğün hışmına uğradı
Benden gayri bir ben,

Ben hariç herkes oldu

Yağmur damladı şakağıma
Umuda sarıldı,
Kirlilikler temizlenecek diye
Danslar ettim,

Şarkılar söyledim,

Sonra karanlık bir göğün altında

Ürkütücü sesler yükselmeye başladı.

İnce beyaz huzmeler göğe yükseldi,

sonra bir sesleniş; anlamadık

sonra bir kez daha, bir kez daha... 

sokakları yağmur suları doldurdu,

Umutlar, korkular, yarınlar görünmez bir ceset gibi

suyun üzerlerinde süzülüyorlardı

Ne yardım çığlıkları

ne de çırpınmalar vardı

gidenler memnun,

uzaklaşanlar sevinçliydi

geride kalanlar,

cesaret edip o suya giremeyenler hüzünlüydü

bir dal uzandı,

tuttum,

tuttuk

kandık,

inandık ve bitecek sandık

her şey yeni başlıyormuş oysa.

bir isim bahşetsem canıma

gördüklerimden sonra dilim muamma

arka sokaklarda çıplak ayaklarla koşturanlar var

hepsi gülüyor,

hepsi neşeli

bir hüzünlü kişi vardı, yanına yaklaştım

kimsin dedim,

- ben - dedi

sende nesin dedim
- sen - dedi

ayaklarım betona saplandı

ince ellere sahip melekler 

uzuvlarımı tutum çekiştirdi

canım ağrımadı,

anılarım sızlanmadı

tek acıyan,

yarınlarımdı

oysa,

anı yaşamaktı, hayat

ben, bir adım ötenin ardındaki 

yaşama koşar adım gittim

sonra bir hışımla ayaklarımdan tutup

yere çarptılar

can havliyle,

canıma sarılarak yaralarımı

dindirmeye çalışıyorum...