insanın ürpermesi bu yüzdendir...

                                                  

güne uyandım,

güneş gökyüzünde,

kahırlar gönüllerde,

saatlik dilime sıkışmış haberler

günümüzü mahvedecek

şeylerden söz edecekler

savaşlar,

cinayetler

intiharlar

ölenler öldüğüyle kalacak,

sağ kalanlar,

ölüm yolları arayacaklar

bir şükrün içinde saklıdır hayatın reçetesi

bilsek de zor gelir yüreğimize merhem çalınması

engeli olmayan yollar, hedeflerdir

sığ düşünceye hapsolmuş hayaller

uzun yollardan korkarlar

bir köşeye sinmek gibidir, hayattan ürkmek. 

beni benden başka kim anlayabilir,

ne diyedir o vakit başkalarına hizmet etmeler

gönül okşayan bir kelimenin müptelası olmak niyedir

 insanlık onurunun ağırlığını hafifletmenin kazanımı nedir

coğrafyalar talan edilir,

gönüller tarumar edilir,

yarınlar hayalsiz bırakılır,

bugünler cehenneme komşu edilir

dünler özlemden uzaklaştırılır

kimdir, bizi bizden öteye götüren(ler)? 

Adın sanı bilinmeyenler,

zaman geçmeden adına sanına neden anlamlar verilir?
ben, benden öteye gidemezken,

onlar için yol kat etmem niyedir? 

 

Karanlığa bulanmış ışığımızı,

karanlığın içerisinde rol alan

kötülüklere gönül bağlayarak aramak nedendir? 

kim mutlu edebilir beni benden başka

beri gel ben, beri gel.

insanlığın tek dili sevgidir,

mutluluk, sevginin nefesidir

aşk ise Yaradan ile aradaki manadır

Sevgi, aşkın huzurudur

huzur ne zaman aşka döner,

o zaman başımızı göğe kaldırırız,

bazen de aynada kendimize bakarız

biliriz ki oradadır, benden gayri bana sır olan ben.

çözülmesi güçtür,

anlamı ağırdır; omuzlar taşıyamaz, sırtlar külfetin altından kalkamaz

ancak yaralı da olsa ayaklanır can,

bilir,

bilinmezliği taşıdığını...

anlam arayışına girdiğinde can,

canan olur tüm acılara, hüzünlere...

nerededir diye sokaklara sapma

bulurum diye arı misali her insanın ziyaretçisi olma

insan,

olunmaz, kalınır...

İnsan hüzünle ve acıyla yola çıktığında,

tüm yollar önüne açılır.

engeller kendiliğinden çözülür...

insan, öz manasına ulaşmıştır...

manalar acılarda gizlidir,

hüzünlerde saklıdır

bir hazinedir insan,

çözebilen,

öze ulaşır

sıcaklığı hisseder...

maneviyat ayyuka çıkar,

maddeler ayaklar altında kalır.

değerler soyunur ve ham kalır.

insanın özünde saklıdır ham değerler.

kılıflar, 

duygulara giydirilir

o yüzdendir hiçbir duyguyu tam manasıyla yaşayamamamız

duygular saklanmaz;

ne vakit insan, duygularını örtüler 

o an, 

duygular hasrete sarılır ve sıcaklıklarını soğuklukla değiştirirler

anlamalıyız ki insanın ürpermesi bu yüzdendir...

Fotoğrafın alındığı profil