16 Ekim 1990

                                                                 FOTOĞRAF PROFİL

Bugün 33 yaşıma bastım. Akli melekelerimin ayaklandığı gündür. Hayatı, dünyayı, insanları, geleceği, geçmişi sorgulayacağım bir gün. Bugün 364'lük yaşanmışlıkları üzerimden alıp bir köşeye koyacağım. 

Bana iyi gelenlere, benimle neşe ve huzur bulanlara biraz daha alan vereceğim. Diğerlerini ardımda bırakacağım. 

Pastalarla kutlamaları sevemedim. İnsan alışık olmadığı şeylerin '' sevmeyeni '' olurmuş. Her şeyin yalan ve sahte görüntülerden ibaret olduğu o yerde, gerçek olan nedir?

Mesela bunun yerine doğum günü olan kişiler bir günlük kafa istirahati almalıdır. Hatta bir günlük kafa dinlemesi için manzarası bol olan bir dağ evinde ya da ırmaklara yakın bir yerde kalmalıdır. Orada kendi dünyalarına bir günlüğüne ziyaret etmelerine imkan sağlanmalıdır. 

Gerçek duyguları karşılamayı, onlarla zaman geçirmeyi veya hüzünlenmeyi yaşamalıdır. Doğum günleri insanların akli melekelerini ayaklandırır. İnsanı sağa sola savurup dururlar. Ayaklanmadan sağ çıkanların dirayetli olanları ağlar, kırılanları avazlarının çıktığı kadar bağırır, duyguların geçişlerini kaçıranlar da sinirden gülerler... 

Her gün beraber olduğunuz insanlarla, size özel olan bir günü yine aynı kişilerle kutlamanın nasıl bir hazzı olabilir?

O yüzden önce Allah'a sonra aileme şükranlar sunuyorum. Evimizde hiç doğum günü kutlaması olmazdı. Birçok kişinin doğum günü kutlamalarına katıldım ama inanın hep kaçmak istedim. Alışkın olmadığımdan ziyade yavan geliyordu.  Aslında neden doğum günleri kutlamadığımızı yıllarca yadırgadım. Çevreme bu konunun sözünü etmeye utanırdım. Yıllarca aşmaya çalıştım. Bazen aileme isyanlar ettim. Geçen sene ki doğum günümde yine aynı durum oldu ve huzur içerisinde kendime yöneldim ve o gündür bu gündür kendimden kopmamaya özen gösteriyorum...

Anladım ki ben kendimle olduğum sürece insan kalıyordum. Yine bir ziyaret aşamasında ağlamıştım. Ağlamak, kendinizi tanımak istediğinizde ne güzel bir yağmurdur, ah... 

Anneme bir gün,'' hiç doğum günün kutlandı mı? '' dediğimde, gülümsemişti. 

'' Yok oğlum. Kendimize ayıracak vaktimiz olmuyordu. Taş kırıyor, çapa yapıyordum. Sana hamileyken bile çapa yaptığım fotoğrafım vardır. Bizler yokluk ve sefillik döneminden geliyoruz. ''

Ve sözünü ettiği fotoğraf benim en sevdiğim ve hayatım boyunca saklayacağım tek fotoğraftır.

Ve o fotoğraf aldığım en güzel doğum günü hediyesidir. 

Artık '' doğum günü '' kutlar mıyım? 

Akşam işe gideceğim. Ne güzel ki kimseler bilmeyecek bugün doğum günüm olduğunu. Kutlayan birkaç arkadaşım olur belki umarım kutlamazlar. Bu sessizliğin bozulmasını istemiyorum... 

Bu sessiz yolculuğun bana açılmış bir dehliz olarak görüyorum.

Her sene hediye olarak sunduğum şeyi tekrar gerçekleştireceğim. Ağırlık ve yer kaplayan düşüncelerden, kişilerden ve anlayışlardan kopacağım. 

Hoş geldin 33 yaşım...