Ya RAB!

 

Uzun zamandır kendimden kopuk olduğumu anlamamıştım. Bir gece aklımı esir alan tüm düşüncelerin kucaklanıp atıldığını ve hafiflediğimi hissettim. Tasa ettiğim, sorun gördüğüm ne varsa hepsinin üstesinden gelinmesi kolayken, ben bunları büyütmüş ve zihnimin alanını tıka basa doldurmuşum. Sonra ruhumda bir sıcaklık hissettim. Yataktan kalktım. Küçük çocuklar gibi yatağın yanına oturdum. Dirseklerimi yatağın üzerine koydum ve Allah'a sesimi duyurmaya çalıştım. Gecenin o sessizliğinde inanın sağır edecek gürültüyle içten haykırıyordum... Sonra yatağa uzandım ve saniyeler içerisinde uyudum. Sabah uyandığımda gönlümdeki o huzur hissiyatını anlatamam...

Genelde dini bilmezlikten gelirdim. Keza haşa Allah'ı da. Cahil aklımla kendimi başka düşüncelerin esiri ilan etmiştim. Oysa hiçbir düşünce bana ait değildi. Rabbim, kendi doğrumu bulmam için bir fırsat sundu... 

Duamı kabul et Rabbim!

Rabbim ruhuma armağan ettiği güzelliklerin sebebidir... 

Sahibim Allah’tır. Ondan başka ilah yoktur. Varlığımın tüm tozlu yollarındaki engellerin ve güzelliklerin neticeye ulaşmasını sağlayandır. Bugün güçlü bildiğim bu yapım ve düşüncelerim Rabbimin hidayetiyle mümkündür. Ben içi tamamlanmamış bir varlığım. Değersizlik yargısına kapılmamam en iyisidir.

 

Çocukluğumda maruz kaldığım zorbalıkların, şiddetlerin, güzelliklerin, iyiliklerin her birinin mükâfatı Rabbim tarafından yumruk genişliğindeki kalbime bırakıldı. Hırpalandım, yaralandım, kazalar geçirdim... Ölümlerde döndüm... Rabbim, yaşamam ve görmem gereken şeylerin olduğuna işaret etmektedir. Hala yüreğimin bahçesinde uçuşan kuşlar, ses çıkaran böcekler bulunuyor. Tabiatın tüm görkemi hala anavatanımda yaşanıyor.  

 

Rabbimin sunduğu bu ihtişamlara yıllarca sırt dönüp yaşadım. Kendimi bulmak için hiç olmayacak kişilerin dünyalarına girdim. Bazılarını üzdüm, örseledim... Ah aldığım da oldu... Rabbimin varlığımı yaşamama olanak sağladığı bu mucizevi yerde, ben nasıl olur da bu ruhuma beddua yağmurları yağdırdım?  

Suçluyum... Bağışla Rabbim ruhuma sunduğun ihtişamlara gözlerimden sakındığım için!

 

Sunduğun bu yaşamın merkezinde kendimi nasıl da büyük ve vazgeçilmez görmüşüm... Nasıl da herkesten üstün olmaya çalışmama rağmen gönlüme yıkımlar sunmadın Rabbim. Sensin varlığımın ayakta kalmasına vesile olan ilah!  

Ben aciz ve köhne bir kul olarak yolumu ve şafağımı kaybetmişim... Karanlıkların içinde yolumu ararken neden yoluma ışık olmadığını artık görebiliyorum. Kendimi, kendim haricinde herkeste aramamın nasıl bir acizlik olduğunu şu gönlüme karanlıklar sunarak sessizce anlatmışsın Rabbim. Artık duyuyorum. Yolum karanlık olsa da görebiliyorum. Hainliklere nasıl sarılmışım? Nasıl olur da Allah'ım varlığımı terk etmemişsin.

 

Affet Ya RAB!

 

Ben, aciz bir kulun olarak yaşamın bu güzelliğine ve şevkine uzak yaşamanın o kahredici özlemini nasıl da sitemlerle gidermeye çalışmışım! Yüce ilahım, bir kıvılcımın binlerce dünyayı küle döndürme gücüne sahipken yüreğime esintiler sunman diyedir?  

 

Kendime uzaklığımı ölçemiyorum. Hiçbir mesafe aleti, buluşu bu aradaki boşluğu ölçemez... Evet, yanı başımdayım ama ruhuma yabancıyım... Nerede ve kimde olduğum meçhul... 

Sesini duyuyorum Rabbim!  

Bu aciz kulun kendine ulaştığında gönlünden hiçbir güzelliğini ve görkemini mahrum bırakma yalvarırım. Bu aciz kulun keşfin sadece yolculuklarla yaşandığına inanıyordu. Gönül rahatlığıyla diyebilirim mi artık aydınlandım... Karanlıkların içinde kendime ulaşıyor olmama bakmayın. Ben, bir nefes kadar yakın olan Allah’ın hissiyatından uzak kalmama kahrediyorum!  

Geliyorum Ya RAB!  
 
Gönül bahçendeki en zehirli çiçek dahil olsam varlığıma sunduğun bu imkanların karşılığında cehenneminde ateş olmaya razıyım... 

 

Kim inanacak bana! Bir şeyleri yapabileceği inancını hangi güç aşılayacak? Ya RAB! Nimetlerinin farkına varamadığım için beni, bu zayıf ve iradesi bitap kulunu bağrından uzak tutma...

 

Karanlık dehlizin içerisinde, yönümün nereye gittiğine bakmaksızın ilahi gücüne doğru yürüyorum. Biliyorum, her yerdesin! Ben, her yere gücünü ve adaletini dağıtmana karşılık kördüm! Ruhum ve varlığım ilahiyatında, bedenim ise bendeydi. Sonra ayrıştım... Tanınmaz birisi oldum. Herkesin rol biçtiği kaftan oldum... İlahımdan, yolumdan ve sabrımdan oldum... 

 

YA RAB! Yoldayım... Geliyorum ve sıkıca sarılacağım. Beceriksizliğimi af eyle... 

Göklerin ve yerlerin sahibi olan yüce Rab, bir kulun olarak biçtiğin görevleri yerine getiremediğim için affet!  

Bedenimi, ruhumla birleştirip güçlü ve hidayet bilen bir kul olacağıma ant içerim!  

 

Varlığım, ruhum ve aklen bildiğim her şey senindir Allah’ım... 

Sensin gölgemin sesi, ruhumun evliyası...

 

Yaşam denizinde hayat sunduğun için şükürler olsun...