İyinin ve kötünün düellosu

Sınırını bilmeyen insanların çoğalmasına mı yoksa her konuya pata küte girerek patavatsızlık yapanlara mı meydan okumalıyız? Hangisini düzeltmeliyiz? Belki de en iyisi uzak durup, görmezden gelmektir. Fakat uzak durmak, sessiz kalmak herkesin yapabileceği bir şey değildir. Zira bu tipteki insanların hayatımızın bir bölümünde her daim karşımıza çıkacak olmaları ileride '' katlanma '' evresine girmemize neden olmayacak mıdır? Birilerinin '' davranışlarını '' kabullenmek kadar aciz bir durum olamaz diye düşünüyorum. Hadlerini bildirmediğimiz sürece, bunlardan feyz alarak zayıf iradelerini '' patavatsızlığa, had bilmezliğe '' döndürecek bir yığın insanın olduğunu da biliyoruz. 

İnsan, toplumdan bir bakıma kaçmayı sürdürse de en nihayetinde '' toplumla '' bütünleşmediği sürece zayıflığa mahkum olduğunu fark etmeyecektir. Yalnızlık, kendiyle barışık olmak, kendiyle zaman geçirip güzel şeyleri hayatınıza sunmak ve bununla idame ettirilecek bir hayatın yolunu tutmak değildir. Yalnızlık, kalabalıkların arasında kendinizle oyunlar oynayıp herkes olabilmeye çalışmaktır. İnsan, yalnızlığıyla sadece kendini tanımlar. İnsanlar toplum içinde yalnız kalmayı başardığında, herkes olabilir. Bu da insanı anlamanın en çetrefilli yollarında yürümeye benzer. 

Sınırını bilmeyen insanın veya insanların karşılarına geçip, '' bilmeleri gerekenleri '' söylemek pekala güzel bir eylem olabilir fakat, dediğim gibi sınır bilmedikleri için ağızlarından çıkacak kelimelerin etkisi de bir o kadar güçlü olacaktır. Bilinçli olanlar bu güçlü kelimelerin altında darbeye maruz kalmayacak hatta bunu yumuşatarak anlamsız bırakacaklardır.

Bilinçli toplumların dirayeti de buradan gelmektedir. Anlayabilmek, karşılayabilmek ve de savurabilmektir. Üç ana temelin sadece birinin eksikliği karşıdaki insanın söylemlerinden hırpalanmaya neden olacaktır. Karşısına geçtiğiniz insana yönelteceğiniz şu çocuksu bir soru yeterlidir.

'' NEDEN? '' 

İnsan yaptığı davranışları bir nedene evirdiğinde meselenin ana konusuna ulaşmamız kolay olacaktır. Nedene oturtulmayan davranış(lar) nesil olarak arkasından güçlü şekilde gelmesine vesile olacaktır. Çünkü, '' nedene '' ulaştırılmayan her eylem, çığ olup sonuca ulaşmak isteyecektir. Nedeni olmayanın sonucu ulaşması mümkün değildir. Zamanında alınmayan önlemler günümüze çığ misali gelmeyi sürdürmektedir.

İnsanlar agresif, öfkeli, gaddar... 

Dünyada '' iyi, vicdanlı, merhametli '' insanlar raflara kaldırıldı. Asırlar önce varlıklarına müsaade edilmeyen '' kötü, merhametsiz, gaddar, öfkeli '' insanlar da dağdan blokların içinden çıkartılıp insanların arasına karıştırıldı. İnsanlar '' iyiyi '' aç bırakıp  '' kötüyü '' ilgiyle beslemeye başladılar. Velhasıl sınırın bilmeyenler ve patavatsızlar bu kötü eyleme sahip guruba girmektedir. 

- Ben hayatımı herkesten uzakta yaşar, kendim için ne iyiyse onu yaparım '' gibi söylemlerle kendinizi beslemek yerine bu zehirli alanlara girerek zehir karşısından bağışıklık kapmalıyız. Duyguların unutulduğu alanlara girerek ışığı, güzelliği, aidiyeti ve duyguları dağıtmalıyız. Bundan uzak kalanlar kendileriyle birlikte çocuklarını sahnenin dışında tutarlar. Oysa bilmeliyiz ki her geçen saniye alanlarını genişletiyorlar. 

Dünyanın gidişatı insanlığı hangi yöne götürüyor, kestirmek zor. Her şeyin kötülüğe bulandığı yerde iyiliğin ve güzelliğin doğmayacağını biliriz. Görünen o ki kanı pıhtılaştıran zehir misali iyilik zehre yenik düşmüş bulunuyor.

...