Mutluluk, mutsuzluğun tutsağıdır

                                        Fotoğrafın alındığı profil

Hepimiz mutsuzluktan kaçıyoruz. Oysa, mutluluğun karşısındaki tek gerçek duygudur mutsuzluk. Kısa süreli hatta anlık gerçekleşen olayların (mutlulukların) '' bekleyeni '' olmak yaşamınıza an itibariyle saygısızlığı enjekte etmek değil midir? Ziyadesiyle mutsuzluk, bir bakıma mutluluğun gerçek yüzü değil midir?

Mutluluk, bir anlamla bütünleştiğinde '' değerli '' olacaktır. Mutluluğun tek başına bir anlam ifade ettiğine tanık olunmamıştır ve mutluluğun içi doldurulmadığı sürece anlamsızdır. Fakat bu durum mutsuzluk için geçerli değildir. Mutsuzluk mutlak gerçekliktir. Neticede '' mutsuz '' olmaktan kaçıyoruz ki bu da doğru ve gerçek bir duygunun hezeyanı altında kalmak istemeyişimizden kaynaklıdır.

Farz edelim ki mutsuzluğun içi boş. O vakit içini doldurmak için ne yapmamız gerekiyor? Kötüyü veya nefreti mi aramalıyız? Nasıl bir yol izlemeliyiz ki mutsuzluğun içini doldurabilelim.

Anlayacağımız şu ki mutsuzluk kaya parçasına benzer. Anlamsızlığın, tükenmişliğin ve tabanın halini temsil edecektir. 

Duyguların zirve halleri yok mudur? Elbette vardır fakat mutlulukla şekillenmezler, mutluluğa şekil veririler. 

Mutluluk kendi haliyle bir anlam ifade etmeyecektir.

Bizler mutluluğun peşinden koştuğumuzu söylesek de aslında bizi kovalayan mutsuzluktan kaçtığımızı unutuyoruz. Mutluluk, sığınmak ve saklanmak istediğimiz coğrafyadır. Bizler de ucu bucağı olmayan bu yolculuğun sonunu coğrafyalarda bitirmek istiyoruz. Ne hikmetse bir türlü mutluluğa ulaşamıyoruz. Paçamıza sarılan mutsuzluğun bertaraf etmek için tüm kuvvetimizle uzaklaşmaya çalışıyoruz.

Mutsuzluk, biziz.

Mutluluk, mutsuzluğun tutsağıdır.

Mutluluk özel, farklı ve ( çocuk :) )insanların dünyasından etrafa saçılan oksijendir. Bizde kafayı yemeden, özel ve farklı insan konumuna ulaşmadan o derin nefeslere ulaşmak istedikçe hep bir engellerle karşılaşıyoruz. Bu da yıpranmamıza vesile oluyor. 

Birçok insanın yaşayabildiği mutluluklar elbette vardır. Aile birlikteliği, birisini sevmek... Ancak bunlar da kısa sürelidir. Her aile, saf ve doğal sevgi bahçesine sahip değildir. Kimileri sevgilerini gösterse de bahçenin içinde gezinmenize izin vermez. Çünkü onlar da sizin gibiyken sevginin doğallığından uzak büyümüşlerdir ve o bahçeyi uzaktan seyretmişlerdir. 

- 

Mesela bulaşıcı olan bir eylem vardır ki buna hiçbir insanoğlu kayıtsız kalamaz. Gülmek.

Bu mutluluk değildir, mutluluğa şekil vermektir. Mutluluk, gülmekle biçimlenmiş oldu. 

Yine ve yeniden mutsuzluğu ele aldığımızda ise mutluluğun temelinden farklı olarak, temelsizdir. Dediğim gibi tabanı temsil eder yani salt gerçekliği. 

Mutluluğun temeli içini dolduran eylemlerle ve davranışlarla görünüme sahip olur. O sebepten ötürü mutluluk duygulara, mutsuzluk gerçekliğe ihtiyaç duyar.