Murat Karakılıç I Diğer ben

Size şunu net söyleyebilirim ki hayatımdaki insanlara karşılaştığım iyi kötü bazı olaylar hakkında fikirlerini söylemelerini istedim. Bunu uzun bir süre devam ettirdim. Düşüncelerini söze aktarmalarından pek hoşnut olduğumu gösteren hareketlerde, yaklaşımlarda bulundum. Zaman ilerledikçe sanki onların her sözüne muhtaçmışım gibi algılamaya başladılar ve artık '' ben söyledim, beni dinlemedin, ben dedim '' gibi telaffuzları çok duymaya başladım. Niyetim fikirlerine önem veriyormuş gibi görünmekti. Günler, ayları, aylar yılları takip ettikçe kendilerini benim dünyamda vazgeçilmez sanmaya başladılar. Bununla da kalmayıp yaşamımdaki önemli kararlara karışmak için kollarını sıvadılar. Onlar hayatımı kontrol ettiklerini sanırken en başından beridir söylediklerini yapmıyordum, yapmazdım da. Hayat benimdi! Onları denemedim ve düşüncemde yanılmadım. Şu sonuca vardım; birisini hayatınıza davet edip dağılanları düzeltmesi için yardımını istediğinizde, ana unsur olan özlerini dışar...

Bir Franz Kafka olamasam da kendi yağında kavuran biriyim. Seni de kızgın yağın hiddetinden koruyorum.  Söze nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Henüz dünyanın bana sunacağı güzelliklerin varlığından habersizdim. Yaşam sürdüğüm yerlerde mutlu olmamı sağlayacak hiçbir çıkarımlar yoktu. Dalgaların kayaları yonttuğu sahile insanların olmadığı vakitlerde inip yürüyüşler yapardım. Ziyadesiyle görüştüğümüz o soğuk kış gününün akşamında gözlerinin kıyısında biriken yaşların donmuş hallerine hayranlıkla seyrettiğimde gülümsemiştin. Kırılmıştı yaşlar ve mutlulukla birlikle yanağına süzülmüştü. Sen bunları yeni öğreniyorsun. Bense kıymetli anın tadını bir ömür çıkartıyorum.  Saçlarına biriken kar tanelerini temizlerken,  '' İnsanları sevmiyorum '' demiştim. Anlamsız bakışlar yöneltmiştin. Açıklama yapacağım sırada, '' biliyorum '' demiştin. Nasıl bilebilirdin, henüz ilk kez görüşmüştük. Öncesinde kısa süreli zamanlar geçirdiğimizde söyledim mi diye düşündüm ve söyleme...

Fotoğrafın alındığı profil Bizler çok insaflı ve vicdanlı bir toplum olduğumuz için her hadise karşısında eriyip bükülüyoruz. Kolay aldanıyor hemen kanıyoruz. Bizi kandırmak sanıldığının aksine çok zordur fakat mesele vicdan ve inanç olunca yelkenler suya iniyor ve boğulmayı göze alarak hiçbir değerimize dokunulmasına izin vermiyoruz. Çırpınmışız, boğulmuşuz pek mesele edilecek şey değil, değerlerimize dokunulmasın yeter... Güçlü bir yanımız olmasına karşılık zayıf iradeye sahibiz; mesela sorgulamıyoruz. Her şeyi olduğu gibi kabul ediyoruz. Sorgulamadan muaf tutulmuş bir zihnin en sevdiği şeydir, umursamazlık.  Başkalarının yerimize düşünmesini kafi sayıyor, bunu da ölümüne savunuyoruz.  Bize ait olan bir düşünceyi enine boyuna sorguladığımız ve sonunda da beslediğimiz bir fikrin olmamasına üzülmemiz gerekirken, en değersiz şeylere gönül koyuyor; değerli olanları da suistimal ediyoruz.  Yıkımlara uğramamıza rağmen hiç yıkılmamış gibi tavırlar takınıyoruz; biri bize dokund...

                                                                                   Profil Biraz yorgun daha çok kızgınım. Belirli zaman periyotlarında karşılaştığım ve tepkisel olarak gösterdiğim davranışlar benim aslında bazı hadiseler karşısında fevri ve olabildiğine sabırsız olduğumu anlamamı sağladı. Uzun süredir farkında olmadığım bu davranışlar silsilesi elimdekilerini yitirmeme sebebiyet veriyormuş. Ziyadesiyle büyük lokmalar halinde değil de küçük parçalar halinde dökülüyormuşum. Farkına vardığım an çılgına döndüm diyebilirim. Ellerimle kendimi eksiltiyor, kendime sunmam gereken değerleri değersiz davranışlar, tutumlar ve sabırsızlığımla parçalara ayırıyormuşum. Haliyle küçük parçalar olunca canımın acımadığı gibi tükendiğimi de anlayamıyormuşum.  Resmin ortasında ken...