Çocuksu değerler, değer bilmezlerin elinde!

 ( FOTOĞRAF YOK ) 

Evliliğin kutsiyet değerlerine vakıflıktan çıkartıp kendi emellerine alet edip bununla beğeni derdine düşmek hangi insanların akıllarında '' gerekli '' olarak kabul görüyor, öğrenmek isterim. Çağımız hiçbir dönemde öne çıkmayan bilgi ve birikime sahip olmamıza imkan sağlayan bir donanımla varlığını sürdürürken, insanlar bu bilgi ve birikiminden habersiz, kendilerini ön planda tutmaya yarayan davranışların peşindeler. 

Bu da sadakati ve değeri yan ürünlere kategorize edilmesini sağlıyor. İnsanlar zor kalmadığı müddetçe sadakate ve değere yargı gözüyle bakmıyorlar. İnsanı insan yapan temellerin başında gelen değer ve sadakat, bilinenin aksine bilinmezlerin arasında bırakılıyor. 

Çocuklar rol model olarak ebeveynlerini örnek alarak büyürler. Gördükleri her şeyi taklit etme yeteneğine sahip çocuklar farkında olmadan normları ve hücreleri tarafından travmalara maruz bırakılıyor. Bugün 3 veya 5 yaşındaki çocuğun aklında yer edinmesine imkan vermediğiniz bir davranış veya söylem ileride karşınıza çıktığında ebeveyn olarak kendilerini yargılama aşamasına girebilirler ki bu yanlış bir izlenimdir. 

Ebeveynler çocuklarının kötü hadiselere, görüntülere maruz kalmaması için onları koruyup kollarken kendi yaptıkları yanlışlardan bihaberdirler. 

Bilmemiz gereken ön önemli davranış biçimi, anlayışla yaklaşmaktır. Caydırıcı cezalar vererek çocuğun akıl deryasını kaya parçalarıyla dolmuş olur ve bu da çocuğun ileri dönemlerde bir şeylere isteme, hayal etme eylemini sekteye uğramasına neden olur. Çocuk ileride ailesinin denetleyici yaklaşımlarının nelere mahal verdiğini bilemeyecek ve büyüdüğünde de karşılaştığı ve üstesinden gelmekte zorlandığı olaylar için hayata karşı bir duruş sergilemeye başlayacaktır. Keşfetmesine izin verilmeli.

Ebeveynlerin ekran karşısına çıkarmak için adeta yarış içerisinde olduğu bu dönemde henüz konuşmayı bilmeyen çocukları '' egolarını '' tatmin etme aracı olarak kullanıyorlar. Şansları yanında olan çocuklar parlamaya ve ailesine belirli kazançlar sağlamaya başlar. Tabii bundan çocuğun haberi olmayacaktır. 

Çocuklarının ileride ağır travmalara maruz kalacağını düşünmeyen ebeveynler gelir kapısı olarak kullanmayı sürdürdükleri evlatlarının üzerinden bazı isteklere ulaşacaklardır.

Bir de düşünseniz kendi kafalarına göre bir plan içerisinde yürüttükleri sistemlerinin dışına çıkmak isteyen çocuklarına uyguladıkları davranışları? Reklam firmasıyla anlaştıkları saatte çocuğuna giydirmeyi planladığı kıyafeti giymek istemeyen çocuğa uygulanan tarifeyi göz önüne getirin.

Ebeveynler evliliğin kutsiyetini, çocuğun evliliğe getirdiği hayrı tamamıyla bir kapı olarak kullanmaktan vazgeçmediği sürece meydanın gücü karşısında evlilikler kırılmakla kalmayacaklar, çocuklar da önlenmeyecek travmalarla yaşamlarını sürdürecekler.

Her çocuk güzeldir, değerlidir ve önemlidir. Biraz daha şanslı olup güzel ve tatlı çocuklar diğer çocuklar karşısında bir adım öndedir ve bunun farkına varan ebeveynler hemen kollarını sıvayıp ekran karşısına çıkarmaya başlarlar. 

Çocuklarının büyüme evrelerini her gün sosyal medya üzerinde paylaşan insanların hayata karşı sorumlulukları var mı, hayır? Çocuğa karşı sorumlulukları var mı, kısmen. Kendilerine karşı sorumlulukları var mı? Henüz kendilerinde olmadıklarına eminim. 

Konuştuğu ilk kelimeyi kameraya alıp çevresindeki değerli insanlara göndermek yerine sosyal medyada paylaşması, pekala mühim bir mesele midir? Hiç değildir. Mühim olması için kendi aralarında o sevinci saf ve samimi biçimde yaşamalılar. 

10 ila 15 yıl sonra Türkiye'deki ve hatta dünyadaki çocuklar ağır travmalara maruz kalmış halde dünya sahnesinde boy gösterecekler. Ve bu kişiler ileri zamanda evlendiklerinde yine aynı davranışları daha teknolojik uygulamalar ve icatlarla çocuklarını medya karşısına çıkartacaklardır. 

Sosyal medya çocukları '' kamera yüzü '' olarak bizlere sunuyorlar. Buna yem olan ebeveynler de planlanan olayın bilmeden veya bilerek içinde yer alıyor. 

Önceleri çocuk sevmek için başını okşadığımız, karşımıza alıp konuşmaya çalıştığımız o çocuklar artık nerede? Ebeveynler çocuklarını haklı bir gerekçeyle insanlardan uzak tutarken diğer tarafta insanların gözlerine sokuyorlar. Çocukların yaklaşımlarını içli ve bir o kadar tatlı bulurken bunu sırf rant uğruna yapan ebeveynlerin çocuklarına tiksintiyle bakmamak için karşıma çıktığında hemen kaçıyorum. 

Sadece çocuklar değil, gençler de hızla bu akıma ayak uyduruyorlar. Bir kızın çok kısa sürede yüzbinlerce takipçiye ulaşması içten bile değil. Bir erkeğin de yakışıklı olması da aynı orandadır. Bir de güzel olmayan kızların bu uğurda bedenlerini pazara sunmalarına ne demeli? Çığ gibi büyüyen bir akımdan bahsediyorum. Belki de arkasından gelen neslin akıbeti daha sağlıklı olması için direnen döneme sahip son insanlar olabiliriz. Kuşak yaftasını sevmesem de Y kuşağı tahribatları yok etmeye çalışsa da direnmekte zorluk çekiyoruz. Bir neslin başka bir evrime uğrayışını hüzünlü bir şekilde tanık oluyoruz...