insanın ürpermesi bu yüzdendir...

                                                        Fotoğrafın alındığı profil

güne uyandım,

güneş gökyüzünde,

kahırlar gönüllerde,

saatlik dilime sıkışmış haberler

günümüzü mahvedecek

şeylerden söz edecekler

savaşlar,

cinayetler

intiharlar

ölenler öldüğüyle kalacak,

sağ kalanlar,

ölüm yolları arayacaklar

bir şükrün içinde saklıdır hayatın reçetesi

bilsek de zor gelir yüreğimize merhem çalınması

engeli olmayan yollar, hedeflerdir

sığ düşünceye hapsolmuş hayaller

uzun yollardan korkarlar

bir köşeye sinmek gibidir, hayattan ürkmek. 

beni benden başka kim anlayabilir,

ne diyedir o vakit başkalarına hizmet etmeler

gönül okşayan bir kelimenin müptelası olmak niyedir

 insanlık onurunun ağırlığını hafifletmenin kazanımı nedir

coğrafyalar talan edilir,

gönüller tarumar edilir,

yarınlar hayalsiz bırakılır,

bugünler cehenneme komşu edilir

dünler özlemden uzaklaştırılır

kimdir, bizi bizden öteye götüren(ler)? 

Adın sanı bilinmeyenler,

zaman geçmeden adına sanına neden anlamlar verilir?
ben, benden öteye gidemezken,

onlar için yol kat etmem niyedir? 

 

Karanlığa bulanmış ışığımızı,

karanlığın içerisinde rol alan

kötülüklere gönül bağlayarak aramak nedendir? 

kim mutlu edebilir beni benden başka

beri gel ben, beri gel.

insanlığın tek dili sevgidir,

mutluluk, sevginin nefesidir

aşk ise Yaradan ile aradaki manadır

Sevgi, aşkın huzurudur

huzur ne zaman aşka döner,

o zaman başımızı göğe kaldırırız,

bazen de aynada kendimize bakarız

biliriz ki oradadır, benden gayri bana sır olan ben.

çözülmesi güçtür,

anlamı ağırdır; omuzlar taşıyamaz, sırtlar külfetin altından kalkamaz

ancak yaralı da olsa ayaklanır can,

bilir,

bilinmezliği taşıdığını...

anlam arayışına girdiğinde can,

canan olur tüm acılara, hüzünlere...

nerededir diye sokaklara sapma

bulurum diye arı misali her insanın ziyaretçisi olma

insan,

olunmaz, kalınır...

İnsan hüzünle ve acıyla yola çıktığında,

tüm yollar önüne açılır.

engeller kendiliğinden çözülür...

insan, öz manasına ulaşmıştır...

manalar acılarda gizlidir,

hüzünlerde saklıdır

bir hazinedir insan,

çözebilen,

öze ulaşır

sıcaklığı hisseder...

maneviyat ayyuka çıkar,

maddeler ayaklar altında kalır.

değerler soyunur ve ham kalır.

insanın özünde saklıdır ham değerler.

kılıflar, 

duygulara giydirilir

o yüzdendir hiçbir duyguyu tam manasıyla yaşayamamamız

duygular saklanmaz;

ne vakit insan, duygularını örtüler 

o an, 

duygular hasrete sarılır ve sıcaklıklarını soğuklukla değiştirirler

anlamalıyız ki insanın ürpermesi bu yüzdendir...

İnsanlarımız, sıradanlaştılar

Ne yana bakarsak bakalım hep bir kırgınlık, huzursuzluk boy gösteriyor. Güzelliğin ve sevincin gösterisini sunanlar perdenin arkasında ağlıyorlar. Herkes bir bakıma '' güçlü '' görünmeye çalışıyor ama ardından bakıldığında sırtlarında yüzlerce hançerler görünüyor. Diğer tarafa bakıyorsun, başını yerlerden kaldırmayan bir yığın insanlar var. Hepsi kendi derinliklerinin aşmış, evrenin boşluğuna gözlerini dikmişler ve sonu gelmeyecek çukurun dibini aramaya çalışıyorlar.

Herkes kaçıyor. Herkes birbirlerinden uzaklaşıyor. Kimse, özünü temsil eden '' insanlık '' gerçekliğine dönmüyor, sarılmıyor aksine sırt dönmüş ilerliyorlar.

Hangi dönemin insanıyız artık kestiremiyorum. Hangi yana baksam huzursuzluk nam salıyor. Güzellikler, iyilikler, sevinçler ve buna benzer ruha iyi gelen hisler taş duvarlarından ardından seslerini duyurmaya çalışıyor. Duyuyoruz da yetişemiyor, önümüzdeki kalın duvarları aşamıyoruz. Gülmenin ve sarılmanın merhem sayıldığı, yaralara iyi geldiği binlerce yıldır tabu halinde insanlığın önünde durmasına rağmen kimse yaralarına iyi gelecek merheme sarılmıyor. 

Her yerde yıkımlar, savurganlıklar, adam kayırmalar, kötülükler... 

Bu tarafta '' adalet ve kanun '' bekçileri. Her bir bekçi, gerçekleşme umudunun olmayacağını bilmesine rağmen yerlerini terk etmiyorlar. 

Düzeni değiştirdiler. 

Hep aldık, doğadan her şeyi aldık. Toprak aldık, ağaçları yıktık, canlı türlerini ateşlerin içerisinde bıraktık... doğanın dengesini bozmak için her şey yaptık, yaptık da hiç doymadık, doymayacağız da. 

Doğa hiçbir dönemi eksikliklerle yaşamaz. Elbet günü geldiğinde eksik yanlarını iyileştirmek isteyecektir, işte o zaman bizlerin vah haline. 

Yazmak hiç içimden gelmiyor. Çünkü güzelliğe dair yazılacak şeyler kalmadı. Bizler güzellikler göreceğiz ki o güzelliklerden başka güzel anlamlarla çıkartalım ve bunu yazarak paylaşalım. Söyler misiniz, kaldı mı güzellikler? Ele avuca sığmayan güzellikleri de bin bir parçaya bölüm anlamlandırmaya çalışmak küçük güzelliğe acı vermez mi? Bizler devasa güzelliklerden, şu an avucumuzda tuttuğumuz güzellik kadar bir anlam kopartır onun üzerine manalar dizerdik. Şimdi nasıl yapalım avuç kadar güzelliği parçalara bölmeyi? 

Toplumumuzun psikolojisi bozulmuş durumdadır. Her yerde anlık sinir krizlerinden ötürü yaralamaların ve ölümlerin olması içten bile değildir. Bunu da geçtik, çocukların yaşayacağı veya tanık olacağı şiddetler, onarılmaz travmalara sebebiyet doğuracaktır ve alttan gelen neslinde ileride şimdi ki dönemin insanları gibi olmayacağına kim inanmaz? 

Şarkılarda duygu bitti, ekranlarda '' eğitici söylemler '' susturuldu, haberlerde '' gafletin ve delaletin '' nam salımı hızla devam edilmekte, insanlar artık menfaatçi, ilişkiler sahtekarların emelinde...

Eğitimden söz etmiyorum. 

Coğrafyamızın üzerinde huzurumuzu emen bir bulut var sanki. Gün geçmiyor ki, gülümsediğimiz şey anlık olarak hayatımızda yer alsın. Anında sömürülüyor...

Yakında seçim var. Değişen bir şey olmayacak. Bir şeylerin düzelmesi için kökten değişimlerin olması gerekir, onun da biz insanlar tarafından gerçekleşmesi lazım. Gelin görün ki bizler de ideolojinin çirkin yüzüne gösterilen ilgiden geri kalmamak için bildiğimizi okuyor, gelecek adına hiçbir düşünceye aklımızda yer vermiyoruz. 

Genel olarak söylüyorum. Neticede hepimiz bu toprak üzerinde yaşıyoruz. Yakında siyasetin ahlaksızlığına bel bağlayanlar, oy neticesinde ortaya çıkan sonucu bağıra çağıra, eğlenerek kutlayacaklar. Düşünebiliyor musunuz daha derine batmanın sevincini hiçbir ülke insanı bizimkiler gibi gösteremez. 

Bana toplumun güzel kalan taraflarından söz edebilecek birileri varsa onlara minnettar olacağım. Ben toplumun güzel yanlarını erişmekte zorlanıyorum. Tavaf etmiş olmama rağmen güzelliğin, iyiliğin, sevincin kırıntısına şahit olamadım.

Daha da yazarak iç huzurumu karanlığa hapsetmek istemiyorum. Zatiniz insanlara baktıkça içim kararıyor birde onları anlatırken daha da karanlığa gömmek istemiyorum.

Af ola.

Saygılar.