Murat Karakılıç I Diğer ben

Böyle delicesine şeyler yazmak istiyorum sonra vazgeçiyorum. Ortasında yok her bir taraf ağır basıyor. Genelde ağır basan tarafın sessizlik olduğunu biliyorum. Bundan kurtulmak için nasıl yollar denemem gerektiğini düşünmüyor değilim. Sonra diyorum ki her şey olması gerektiği gibi ilerliyor. Ruhuma şükürler olsun birikimler geldiğinde bunu yalnız başıma ya da yazılara dökerek haykırmaktayım. Ancak istiyorum ki herkes bilsin sonra herkesin bilmesi gerektiği konusunda bir fikre sahip miyim? Hayır. Kalbime bu yönde atılımlar geliyor mu? Sanırım hayır. Kalbim genelde sıcaklığını sessizlikle gidermektedir. Belki de hazırlanıyorum ya da hazırlanıyoruzdur. Sonuçta bu yolun yolcusu sadece ben değilim. Binleri, milyonları bulabiliriz. Sadece yerimizde sağlam ve güçlü durmaya çalıştırılıyor olabiliriz.  Her şeye rağmen yaşamanın güzelliğini şöyle anlatabilirim... Kıtalar üzerinde gerçekleşen ve insanlık adına utanç verici tabloların gün yüzüne çıktığı düzlemde isyan etmek yerine minnettarlık...

Fotoğrafın alındığı profil Her şey olması gerektiği için yaşanmaktadır. Bunu aklımızdan çıkarmamız gerekir. Sonuçta yaşamın içerisinde sadece istekleri yerine getirilen, acı ve sorunlardan uzakta yaşanılan hayatın insanlara getiri nedir dediğimizde karşımızda '' bilinmezlik '' cevabı çıkmaktadır. Şunu söyleyebilirim ki sorunların ve acıların içerisinde boğuşuyorsanız kahırlanmamanız gerektiğini bilmelisiniz. Ruh güçlenmeye başladığında beşeri canı yolculuğa sürüklediğini unutmamalıyız. Bizler ruhsal vazifelerini yerine getirmek isteyen ruhların konakladığı canlarız.   Travmalar, acı kayıplar, hüzünler ve buna benzer içimizi yakan, bedenimizi sıkan şeyler aslında zayıf ruhun ayağa kalkıp yol almak istemesindendir.  Travmalarınız az ya da çok olmasının önemi yoktur. Her hadise siz güçlü olasınız diye gerçekleşmektedir. Çevrenizde yaşadıklarınızın zerresini yaşamayan insanlarla dolu olabilir ki sizlerde o kişilerin yaşadıklarını yaşamamışsınızdır. Her beden kendine atfedil...

    Annem kapıyı açınca babam gerisin geri merdivenden indi. Haydar ile açık kapının önüne geldiklerinde yüzü yere düşmüş bir adamın bedenini sürüklüyorlardı. Başı gövdesinden sarkıyor, ayak uçları da yerlerde sürükleniyordu. Adamın göğsünden saçılan kan damlacıkları etrafa sıçrıyordu. Yere bakan yüzü tanımak için başımı hafifçe yere eğip bakınca ürperdim. Erdem Bey’i sırt üstü yatırdılar. Annem kapıdan dışarıya başını uzatıp sağa sola baktı, kapıyı kapattığı gibi temiz su getirmeye gitti. Ben yerimden kımıldayamadım. Haydar'ın çehresinde tomurcuk olan terleri seyretmeye başladım. Taşıdığı acının ve kaygının i ç inde kendini kurtarmak yerine babasını hayata döndürmenin o müthiş iradesini yansıtıyordu. O an gözlerimin önünde hayatını kaybeden insanın can çekişine tanık olmaya cüret edemiyordum. Göğsündeki yarığı temiz bezle silmeleri işe yarar yöntem değildi. Kanlar içinde ölmemesi adına saygılı bir eylemdi.     Bu can pazarının yaşandığı yerde duygusal açlığımı ...

Romanlar yazacağım, düşüncelerimi sizlere sunacağım, araştırmalar yaparak eksik bildiğim konuları rayına oturtmaya çalışacağım bir yolculuğa niyetlendim. Heybemi de yanıma alacağım ve yola koyulacağım. Gönlümün yareni olmaya gidiyorum...     Murat Karakılıç I Diğer ben

Yolun karşısındaki adamın boyu ve görüntüsü diğer insanlara nazaran daha bir farklıydı. Adımları geniş, kolları kısaydı. Başı sahip ve ileriye bakıyordu. Yolunun üzerinde hadiseler gerçekleştiğinde dönüp bakmıyordu. Boyu uzun, omuzları abartıya varacak kadar genişti. Karşısında bir insanın duracağını düşünmüyorum. Yolun karşısından peşinde takıldığım bu adamın yanına gitmek için yola atıldım. Bir aracın yolda belirmesiyle karşı yola geçmek zorlaştı. Arabalar peşi sıra istikametlerinde ilerliyordu.  Adam sabitlediği bakışın karşı tarafa benim olduğum yöne çevirdi ardından ara sokağa sapınca gözden kayboldu. Peşinde gitmeliydim ama arabalardan geçmek zordu. Her şeyi göze alarak yola atıldım. Arabaların arasında adeta vals yaparcasına geçtim. Korkuyla giriştiğim mücadelenin sonunda dinlenmeden köşeyi döndüm. Adam adeta yüzlerce metre fark atmıştı. Bir insanın yürüyerek bu kadar sürede bu mesafeye ulaşacağını sanmıyorum. Adam farklıydı. Adımları ise genişti. Adamı yermemin ve onu bir k...

Blog Forum   sayfasının KELİME OYUNU   serisinin 124 bölümünde yer alan kelimelerden (   Ateş, Kas, Merdiven, Kuru, Derin ) bu hafta şiir olarak karşınıza geldim. Katılımlarınızı bekliyorum :) Deruni  Sanırım bahardı adına şiirler yazdığım mevsim Harfleri mısralara sıraladım Anlamları kalbine yolladım Kuru yapraklar seni mırıldadı Gönüllerine ateş düşmüş şairler gibiyim Dumanların sardığı şehirlerde boğulurum Ne yana gideceğimi bilmem Bir fısıltıyla yollara koyuldum Adressiz yolların müdavimi oldum Sonra kendimi adının sıcaklığına,  anılarımızın heyecanına sığınırken buldum Zirvelere düşen yağmurlar, Dağın eteklerine yolculuklara çıkarlar Damlalar göçebe kuşlar gibi havzada toplanırlar Kuru sevgiler, derin liğimize düşerler Gözlerini süsleyen kirpiklerin her açılıp kapandığında gönül mahzeninden hatırlar merdiven lere çıkartılır ve deruni hallerle çocukluğuna sarılırdı.    ---

Ben buraya aitim. Buradan dışarı çıkmamalıyım. Düşüncelerimi, gözlerimdeki heyecanı, parıltıyı kimselere anlatmamalıyım. Bir şeylerin peşinden giderken temkinli adımlarla ilerlemeliyim. Pata küte, bodoslama gitmemeliyim. Bak gittiğinde nelerle karşılaştığını sadece sen biliyorsun. Gece başını yastığa koyduğunda zamanı geri almayı nasıl da istiyorsun, değil mi? Değer mi peki? Onca şeyin peşinde sevinç naralarıyla ilerlemek pekala güzel gelse de sonra? Söyler misin sonrasında ne oluyor? İçine kapanıp tenhalarına uğramıyor musun? Hani kimselerin haberi olmadığı, senin de tam manasıyla bilmediğin o izbe yerlere... Yapma, kırmaya çalışma zincirlerini. Ayaklarının bastığı yerler senin alanındır. Sınırların ötesindekilerin dünyalarına aldanma. Dünyalarına doğan güneşin güzelliği yada ihtişamı seni cezbetmesin.  Her yaşam kendi alanına bağlıdır. Bağı koparmaya çalışma! Sırt dönme bildiklerine, yaşadıklarına ve taşıdıklarına. Sevincin ya da acının sebep olduğu yaşlar, başkalarının dünyaları...