iki budala aşık

büyük harflerle sevdim
Küçük harflerle kıydım.
sevgi dediğimiz

bir içimlik su,
bir yudum okyanus,
bir günlük asırdı.

sonra, son verdik

kemiklerimizden ayırdık derinliğimizi

bir ürperti sardı dağ yamaçlarımızı

yağmurlar taş yağdırıyordu,

can kaçmaya yeltenemiyordu

soğuk bir kıtanın ortasındaydık

vardığımızda kıtanın ucuna

döşümüzün zindanında olduğumuzu anladık!

sarılmak ne hacet?

biz, bir bir dökülmüştük.

aşk sahnesinin figüranıydık

ardımızda terk edilmiş anılar,

önümüzde sevilmeye bekleyen tenler vardı

sahnedekilerin izleyicisi bizdik,

bizdik sahnede rol kesen çılgınlar

gözlerin ateş saçarken,

kıvılcıma tav olmuş gönlüm nasıl da ateşinin altında gezeliyordu

sahneden indirilmemiz isteniyordu!

biz, bize düşen görevi yerine getirerek

parçalarımızı evrene dağıtmıştık

kimse bize, biz diyemeyecek

biz,

güneşin doğuşunu resmeden gökyüzünün

beyaz bulutlarının kırmızıya çalındığı vakitlere kör kaldık.

biz,

evrenin parlaklığını alemimize ulaştıran yıldızların kör alıcılarıydık

biz,

iç alemimizdeki çocuklarımıza yabancı kalmış iki kör gezgin,

biz birbirimizi arayan ama hiç bulamayan iki budala aşıktık

yollarımız aynıydı,

adreslerimiz birdi

ne olduysa sahnede dev gibi görünmek için büyük harflere sığındık

ve küçük harflerle tüm anılarımızı tarumara uğrattık.

geçmişi unutma,

geçip gidenleri de,

varsa yoksa bir sevgi kaldı

o da duygularımıza merhemdir.

sesini hiç kısma,

sahne elbet bizi tekrar çağıracak

sonu ölüm de olsa o sahneye tekrar çıkacağız.

Fotoğrafın alındığı profil